آه کربلا...

میروم و یک گوشه گریه میکنم زار میزنم

حالاکه پیاده اربعین کربلا قسمتم نشد...

هرچه میخواهید ننویسید...

بنویسید دگر بروی سنگ لحدم 

من فقط عشق حسین ابن علی را بلدم

ننویسید که ناکام شده به عالمین

بنویسید که طپش های دلم گفته حسین

ننویسید که پرپر شده همچون گل یاس

بنویسید شده مست و خراب عباس

ننویسید که از روز ابد مذهبی ام 

بنویسید که تا روز ابد زینبیم

ننویسید که مست از قدح ساغریم

بنویسید که همواره علی اکبریم

ننویسید که جان داد دگر بر سر دوست

  بنویسید که مجنون علی اصغر اوست

ننویسید گنه پرده مهتابش شد   بنویسید سینه زن اربابش شد

ننویسید ندارد به جهان خانه و جا   بنویسید مأواش شده کرببلا...

 

 

آقا بیا برای جدت تو روضه بخوان...

اربعین حسین هم آمد وتمام شدولی یار ما نیامد...

آقاجان بیا برای ما روضه بخوان...

آقا تا کی بدون شما ..........تا کی روضه بدون صاحب روضه...

مولای من تاکی روضه ی تنهایی و گریه ی تنها...

بیا برای این نوکرانت روضه بخوان........آقا بیا ببین که نوکرانت پیرهن سیاه را به تن کرده اند وبرای جدت عزا گرفته اند......
آقا بیا که در فراغت دل شکسته ایم...

آقا بیا برایمان روضه بخوان...
خوشا به سعادت آنهایی که پیاده همراه مهدی فاطمه نجف را تاکربلا را طی کردندوچند قدمی با آقایشان بودند...